Başım ağrıyor 
Hem de hiç olmadığı kadar 
İğrenç, yeşil, solucanımsı damarlar 
Çıkıyorlar başımdan 
İlaçlar bir işe yaramıyor 
Hiçbir şey o düşüncelerin geri gelmesini engellemiyor 
Başımdan atmak istediğim paranoyalar 
Saplanıyorlar dibine kadar 
Acıtıyorlar
Sanki düşüncelerim 
Birer lastikle bağlılar kafama 
Ne kadar uzağa atarsam 
O kadar sert saplanıyorlar 
Yarasına basılmış bir halkın feryadı gibi 
Kuyruğuna basılmış bir it gibi 
Korkutulmuş bir tavşan gibi 
Çığlık çığlığa beynim 
Kurtuluş mümkün 
Kurtuluş hazır 
Kurtuluş uzak değil 
Otobüste karşılaştığım obsesifin sarıldığı gibi elindeki oyuncağa 
Kucağımda bütün sözlerim 
Sımsıkı dipdiri duruyorlar 
Göç başladı 
Kucağımdan beynime 
Beynimden denize 
Kırlangıçlar kadar mevsimden mevsime göçmeyecek artık düşüncelerim 
Sabah kahvaltımı paylaştığım serçeler gibi 
Kalıcı, sadık, bir lokma sevgiye muhtaç 
Kucağım boş artık 
Dedim ya 
Hem de hiç olmadığı kadar ağrıyor başım Ama kalbim ferah.